बैंक खातादेखि सम्बन्ध र पारिवारिक समस्या, कसलाई भन्ने र कसलाई नभन्ने ?
काठमाडौं,१४ वैशाख । रामायणको सुन्दरकाण्डमा एउटा घटना छ, जहाँ अशोक वाटिकामा माता सीतालाई भेटेपछि हनुमानले भगवान श्रीरामको दुर्दशा सुनाउँछन्। सीताको अपहरणपछि रामलाई अपार पीडा भइरहेको छ, तर आफ्नो पीडा कसलाई पोखाउने भन्ने बुझ्दैनन् ।
‘गोप्य कुरा कसलाई भन्ने, कहिले भन्नु उचित हो, रहिम, कबीर, तुलसीदेखि २१औँ शताब्दीका युवासम्म सबैको मनमा यस्ता प्रश्न उठिरहेका छन् । आज हामी कुन–कुन कुराहरू कहिले र कोसँग सेयर गर्न सकिन्छ र कुन कुरालाई सधैं दिमागमा राख्नु पर्छ भन्ने कुरा जान्न कोसिस गर्नेछौं।
कुन कुरा कसलाई भन्ने, गोप्य कुरा सुनाउँदा यो सबैभन्दा महत्त्वपूर्ण कुरा हो।
फेरि हामी तुलसीदासको प्रश्नमा फर्कन्छौं कि यो रहस्य कसलाई सुनाउने। रामका भाइहरू वनमा थिए। त्यहाँ उनका मित्र सुग्रीव र लाखौं बाँदर र भालुहरूको सेना पनि थियो। तर रामले आफ्नो पीडा अरू कसैसँग बाँड्नुभएन। हनुमानको माध्यमबाट उनले आफ्नी प्यारी पत्नी सीतालाई प्रत्यक्ष बोलाए ।
अब डाक्टरबाट रोग लुकाउनु र पार्टनरबाट रोमान्टिक जीवनका समस्याहरू अति नै हुन सक्छ । सरकारी निकायबाट आफ्नो आम्दानी लुकाउनु पनि कानुनी अपराध हो। यस्तो अवस्थामा कुन कुराहरू कसलाई भन्न सकिन्छ र कुन कुराहरू आफूलाई मात्रै राख्नुपर्छ भन्ने कुरा बुझ्न जरुरी छ।
प्रसिद्ध साहित्यकार खलिल जिब्रानले लेखेका छन्, ‘यदि तिमीले आफ्नो मनको रहस्य हावालाई खुलासा गर्छौ भने त्यो रहस्य रुखसम्म पनि पुग्छ । तपाईं यसका लागि हावाहरूलाई दोष दिन सक्नुहुन्न किनभने तिनीहरूले तपाईंले गरेको जस्तै काम गरे अर्थात् रहस्यहरू खुलासा गरे।
आफ्नो गोप्य कुरा मानिसहरूलाई बताउनको सबैभन्दा ठूलो बेफाइदा के हो? यही प्रश्नको उत्तर खलील जिब्रानको यो भनाइमा लुकेको छ । धेरै शासक भएको व्यक्तिको रहस्य राम्ररी थाहा छ । उहाँका व्यक्तिगत कुराहरू त्यस्ता मानिसहरूसम्म पुग्छन्, जहाँ पुग्न उहाँका लागि न त आवश्यक नै थियो न त लाभदायक नै। यहाँ र त्यहाँ, गोप्य खुलासा गर्ने व्यक्तिको छवि एक साथी, साथी वा सहकर्मीको रूपमा बनाइन्छ जसले विश्वास तोड्छ। यस्तो अवस्थामा उनको सम्बन्धमा पनि नकारात्मक असर पर्छ ।
अन्तरव्यक्तिगत आत्म संचारलाई बेवास्ता नगर्नुहोस्
सञ्चार विशेषज्ञ मात्र जे। कुमार आफ्नो पुस्तक ‘मास कम्युनिकेसन इन इन्डिया’ मा लेख्छन् कि सञ्चार भनेको खाना, कपडा र बास जस्ता आधारभूत मानव आवश्यकता हो। बच्चालाई बाल्यकालमा सबैभन्दा ठूलो सजाय त्यो थियो जब उसको साथीहरूले उसलाई काटिदिन्छन्, अर्थात् ऊसँग बोल्न बन्द गरिदिन्छ।
तर संचार सधैं अरूसँग हुँदैन। हामी आफैंसँग पनि निरन्तर संवाद गरिरहेका छौं। यसलाई अन्तरव्यक्तिगत संचार वा आत्म–प्रतिबिम्ब भनिन्छ। मनमा आउने विचार, दिउँसो वा रातमा देखेको सपना, आफूसँग गरेको वाचा वा आफूले आफैंसँग गरेको कुराकानीलाई पनि यस श्रेणीमा राख्न सकिन्छ।
यदि हामीले आत्म–चिंतन अरूसँग साझा गर्न थाल्यौं भने, यसको प्रभाव हट्छ। एक समय पछि, त्यस्ता व्यक्तिहरू अन्तरव्यक्तिगत संचार गर्न असक्षम हुन्छन्, अर्थात् आफैंसँग कुराकानी गर्न र आफ्ना भावनाहरू र इच्छाहरूको विश्लेषण गर्न सक्षम हुन्छन्। यो अवस्था यस्तो छ कि हामी आफैंसँग ’कट’ हुन्छौं। हामी आफैसँग कुरा गर्न छोड्छौं।
यस्तो अवस्थाबाट बच्न, अन्तरव्यक्तिगत सञ्चारको महत्त्व बुझ्न आवश्यक हुन्छ। एकै समयमा, यो पनि महत्त्वपूर्ण हुन्छ कि अनावश्यक रूपमा तपाईंको अन्तरव्यक्तिगत सञ्चारमा धेरै व्यक्तिहरू समावेश नगर्नुहोस्।
के महिलाहरू गोप्य लुकाउन पुरुषभन्दा सक्षम छन् ?
चर्चित फिल्म ‘टाइटानिक’ मा एउटा दृश्य छ, जसमा अहिले नवौं दशकमा रहेको रोजले १६ वर्षको उमेरमा आफूलाई दिएको मायाको अनमोल उपहार समुन्द्रमा फाल्छे र भन्छिन् ‘नारीको मन एउटा गहिरो सागर हो । रहस्यको।’ महिलाको हृदय रहस्यको अथाह सागर हो। उनले यो उपहार ८४ वर्षसम्म संसारबाट लुकाएर राखे ।
साइकोलोजी टुडेको एक रिपोर्ट अनुसार पुरुष र महिलाले विभिन्न कारणले गोप्य कुरा लुकाउँछन्। सामान्यतया महिलाहरुको दिमागमा धेरै गोप्य कुराहरु हुन्छन् किनकी उनिहरु संसारको न्यायसंग बढी डराउँछन् । महिलाहरु पनि धेरै दमनमा हुर्केका छन्, जसका कारण उनीहरु आफ्नो भावना व्यक्त गर्न हिचकिचाउँछन्। अर्कोतर्फ, पुरुषहरूले प्रायः अस्वीकृतिको डरले आफ्ना साझेदारहरू र संसारबाट गोप्य कुराहरू लुकाउँछन्। यसको पछाडि एउटा कारण हो उनीहरुको अहंकार ।
